[Verse 1: Mehmet Can Tireli]
Bırakma beni, alışamam yalnızlığa
Zaten zar zor tutundum hayata
Varlığından habersiz birçok insan var ama
Sen yoksan yanımda

Hiçbir anlamı yok sözlerin
Sensiz geçen her gecenin

[Nakarat: Mehmet Can Tireli]
Yoksun yanımda
Bu günler geçer mi bilmem
Yoksun yanımda
Aklıma düştün yine sen

Yoksun yanımda
Bu günler geçer mi bilmem
Yoksun yanımda

[Verse 2: İmpala]
Bilirim her şey biter, odam çöplük olur
Silinir hepsi, gider; hatıralar küllük olur
Ya çek tetiği, terk et bu hayatı
Ya da güçlü ol, tek başına uyuduysan rüyalarında öldür onu

En kötü alışkanlığım benim, her şeye alışmak
Vazgeçemem, tek çıkarım kendimle barışmak
Bir kadını sevmek ya da mesafelere karışmak
Hiç bitmiycek bi' yola çıkıp şarampole uçmak
Çocuktuk ikimiz de, elimizde uçurtma
Büyüdük beraber ve sürüklendik uçuruma
Sarıldık evimizde, üşüdük de bazen
Ama bırakmadı peşimizi hiçbir zaman sorunlar

Ne zaman ağladım sor
Ne zaman kaçtım yarım kalan bedenimden?
Acaba kaç dalım kırıldı?
Gene zor bu yolları aşmak
Hayalim kollarından denizlere taşmak

Mutluluğu gözlerinde görmek
Hayal kırıklığım gibi durur gardıropta giymediğim gömlek
Çizdiğin resmin üstüne dökülürse kahve
Bütün renkler karışırsa bi'gün son duraktır ölmek

Sevgi dediğin harcanır, onlar emek nedir bilmez
Şarabı sokakta içen adamlar öyle her kadını sevmez
Yalnızlık bi' hastalık ve de kalabalık tedavi değil
Efkarım sensin, bu adamın hiçbir zaman derdi bitmez

[Nakarat: Mehmet Can Tireli]
Yoksun yanımda
Bu günler geçer mi bilmem
Yoksun yanımda
Aklıma düştün yine sen
Yoksun yanımda
Bu günler geçer mi bilmem
Yoksun yanımda