[Verse 1: Stabil]
Geceler uzar gider, onlar uyumaya devam ederler
Zamanı kaybeden ben
Şans okul takım kaptanı gibidir, beni seçmez
Bazı geçmişlerin yarası geçmez

Yolum benim karakterim, derindi mazilerim
Sağlam olur mevzilerim, giderim aynı yönde
Benle gelenler de kazanırlar önde
Ölenleri bırak, arkana dönme

Geriye doğru gitmen hata, ileri git ve durma bir daha
Bakma kafanı çevirme, an meselesi delirmen
Farkına var kendinin, yeneceksin derdini
Sakın deme ben yenemem, söyle benle yap deneme

Hedef koyar yürürüm ben, düz giderim sendelemem
Tanrı herkese yaşatmaz bunu, sence neden?
Ben gibiler, sen gibiler, mikrofon ve kulaklığın arasında kalbi delen
Rap denemem, dinle beni de kendine gel!

Bırak sikilmiş televizyon kumandasını
Gerçek bi' film izle pencereden
Memlekette namus elden ele
Kızlarımız götleriyle, başlarıyla selfie çekip
Koydular internete
Benzedi bir vitrine, döndük tımarhaneye
Amerikan domuzlarına özenen o rapçilerden değilim
Beni de taşlayın
Kusura bakmayın Chicago Bulls'lu değil Beşiktaşlıyım!

[Verse 2: Rizzo Guerta]
Yapılacak yemekten daha çok ticareti kurşunun ama
Eline verdiler silah ve dediler ki vur şunu, bunlar
Bir nesil yaratmak istedi yaşadığından kuşkulu ben
Kaybettiğimi anlamıştım, sattığımda uykumu

Bu soygunu yaptılar, eli cebimdeyken devletin
Sen de doğduysan fakir eğer olamıycak bi' servetin
Elindeyse hayalin bi' sersemin
Gerekiyorsa çal onu, bu sert zemin

Peşine düş ve kovala, yapama kısır döngü paranı sorana
Yok demek de alışkanlık, kendinden bi' alkış aldın
Barışmalısın onla, şu aynayla çarpış artık
Köpek gibi çalıştım ben, sorma gerisi hep traştı

Mikrofonu yere bırakıp kaldırcaklar, izliyom
Yazılmış senaryolar ve dinleyici sen piyon
Yeraltında bile nüfuz adaleti gizliyorken
Anlaşılmayacak her ne kadar haklı olsa da İndigo!
[Verse 3: İmpala]
İnsanlara kızdım, insanları kırdım
Aynı sonla biten bütün cümlelerden bıktım
İnsanlara yazdığım bütün cümlelerimi yaktım
Onlar önümde birer kağıttı, dündekileri yırttım

Mavi birer yalancıydık, dünya gibi tatsız
Hayat benim hakkım, bayat kağıtlarımı bırak sende kalsın
Küçük dünyalarınız benim odam kadar sıkkın
Yolum biraz dardı, ayaklarım bana dargın

Her gün yorgun argın eve gelen bir baba gibi hayat elleri nasırlı
Kim ne kötülük yaptı ise bil ki hepsi kasıtlı
Ama benimki farklı, benimki kırmaktı bir insanı
Kızdırmak mı bir insanı? Denemeyin yok dahası!

Yok pahası duygularımın, yok devamı uykularımın
Yok selamı kuytularımın gölgesinde bol selası insanlarımın
Gömülü toprağında kaldı öksüz aklım
Ben de kirli yarınlara kaldım

Tepemizden geçen bi' ince çizgi var ve gölgesinde biz
Solumuzda gelecek ve sağımızda geçmiş
Sorun şu ki güneş her doğduğunda düşündük
Ne sağda, ne solda, ne de o çizginin içindeyiz
Burası kapalı bi' mağara oldu, çıkış yolu korku dolu
Büyüdün ettin ama öldün, bok yoluna sormuyosun neden
İçindeki keder, buna derler kader
Anan baban ağlar, onlar takım elbiseyle güler!