[Verse 1]
Hayat uzun bi' ip ve benim elimde değnek
Kolay mı denge kurmak, insanlara değmek?
Yarım kalan sayfaların hatrı yere düştü şimdi
Eğilmek olmaz, bize kalansa tertemiz delirmek

Onlar gökyüzüne bakmamışlar, iyilikleri seyrek
Kendi dertlerinde boğulmuşlar, bildikleri gerçek değil
Kafalarında boşluk, sorular cevapsız
Tam yanımda duran bu kalabalıksa bırakamadı zevzekliği

"Hoşça kal"lar öldürür bi' gençliği
Ya da bi' banka elvedalar sessizliğin gerçeği
Bi' tutsan elimi bil ki bırakırdım her şeyi
Ben senin gardıroptan aldım yalan denen gömleği

Damlatan bi' musluk bile doldurur bi' bardağı
Benim aram iyiydi zamanla fakat yalanmış arkadaşlığı
Bi' kol düğmesi kopar, aynaya doğrulur bakarsın
Doğmak ne garip şey ki bu insanın tek pişmanlığı

[Nakarat] (x2)
Her taraf yalandı her yaram kanarken
Üstelik de bertarafken hayat karşısında (sen)
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor (zor ah)
[Verse 2]
Bilirim günün birinde karşılaşırım gerçekle
Ve belki hata ederim doğrularımı seçmekle
Kırdığım tüm kalplerin soğuk elleriyse ensemde
Benimle gelmiceksen hiçbir yere gitme burda

Sevmeler yalandan, hatıram bu candan ibaret
Tüm ezberim talan, bu ağrılar rüyama dirayet
Sen birkaç kelam et de hayatı kulaklarıma dinlet
Şimdi ayaklarıma bak, çamur bu hangi yağmur hesabet

Ben her nefeste yenildim, tüm yasaklar delindi
Boyumu aştı bazı şeyler, sanki boğdu beni bu derinlik
Zaman lineer değilmiş gene başladığım yerdeyim
Ben sağ kalmışım tamam da savaştığım yer silik

Bak tutarlar kolundan sana bi rol verirler, yapma
Araban ormanlara gider, sana bi çöl verirler dur
Sen İkarus olsan bile yön verirler eğer
Bal mumundan kanatların yoksa kendin olmak zor
Hem de nasıl bir de...

[Nakarat] (x4)
Her taraf yalandı her yaram kanarken
Üstelik de bertarafken hayat karşısında (sen)
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor
Kendin olmak zor (zor ah)