[Verse 1: Doğu]
Yorgun adımlarla biriktirdiğin tüm hatıralar
Öyle mağdur olma, herkesi sev, ama bağlı kalma
Belki cadde cadde dolaştın, tüm şehir ezberinde
Birkaç histen mahrum kaldın rüzgar sana esmediğinden
Dinle!
Belki de istediğinden
Belki keşfedilmiştir senin herkesten gizlediğin yer
Zaman değerliymiş anla durma bakma arkana
Tek anlayan yanındadır ki yoksa zaten sallama
Sen anlatırsın dinlemezler uzaklarda gizlenenler
Belki peşindedir elde tuzaklarla izleyenler
Aynı yolun yolcusuydunuz bi' dakka bekle
Hepsi kolpa çıktı yine de sen müdahale etme
Belki pek dirayetin yok ve hatta sona geldin
Ne pahasınaydı bitti ömür cennettine de boşa geldik
Şerefin ve onurun, bedenin çok eder mi?
Söyle kaç parayla mutlu olunur ha bu çok eder mi?

[Nakarat: İmpala]
Yorgun adımlarla
Herkes burnundan soluyor
Şehir bize hesabını soruyor
Yorulmadan yürü, yolun sonu yok, sonu yok
Yorgun adımlarla
Herkes burnundan soluyor
Şehir bize hesabını soruyor
Yorulmadan yürü, yolun sonu yok, sonu yok
[Verse 2: Rudo]
Alacaklı kaldım öyle yine boş hayattan
Ve yolumu çizemez onlar ölüme doğru yorgun ayaklar
Özürü yok, gömülü onca hisse tedavi yok, anla
Ben gecenin gürültüsü ışık intiharda
Yine mi boş sokakta yine mi aynı bank uyandım
Devrilen şişem de yaşlı kalmış, ah günaydın!
Zorlar aynı yollar ve dost da deldi post
Karamsar bir şair için yalan sert tokat, ah! (Tokat, ah!)
Bilmiyorum hangi dünde kaldım
Övündüğün bir çok şeyin gölgesinde aybın
Yaşanmışlık bir kenara
Bilmediğim caddelerde benliğimi arıyorken ölüme şafak saydım (Saydım, saydım)
Aynı plajın ortasında onca hüzün, onca düşün
Sanki denize koşmasıyla yarım kaldık o gün
Ve kendime bir söz verdim; o hayalin peşindeyim
Umrumda mı kaçması?

[Nakarat: İmpala]
Yorgun adımlarla
Herkes burnundan soluyor
Şehir bize hesabını soruyor
Yorulmadan yürü, yolun sonu yok, sonu yok
Yorgun adımlarla
Herkes burnundan soluyor
Şehir bize hesabını soruyor
Yorulmadan yürü, yolun sonu yok, sonu yok