[Verse 1: İmpala]
Bu sabah erken uyandım
Gözümde fer yok
Kalabalık bi' dünya burası
Oturucak bi' yer yok
Ayaklanıp koştuğunda açılır önüne her yol
Hayaletler ortasında dokun'cak bi' ten yok
Çalış çalış dur
Sen de karış karış dünyaları gezmelerin hayallerini kur
Ama fiyasko
Her plan parayla, burada dertler sırayla
Sen barış desen nol'cak onlar anlamıyodur
Beni bi' kaldır artık, tut elimden sesler diner mi?
Yok olursak aniden bu dertler biter mi?
Nasıl kaç'caz bu kafesten teller dikenli
İnsanoğlu özgür olmak gibi şeyler diler mi?
Ben de anlamadığım her şeyi sordum hep küçükken
Bütün renkler görünürdü birden grileşti aniden
Kocamandı dünya şimdi avuçlarıma sığdı
Ben de değiştim sanırken buna alıştım mı sahiden?

[Nakarat: İmpala]
Çirkin suratlar, gölgeleri üzerinde durur hep
Napıp edip kaç ordan
Gücü yok ruhunun, yoruluyor giderek
[Verse 2: İmpala]
Önceleri hiçbir şeye şaşırmam demiştim
Alışmam bu karanlığa, karışmam demiştim
Öyle savaşmam da kolay kolay, yenilmem demiştim
Gözümü açar açmaz senaryolar aniden gelişti
Sanki orman ortasında kaldım öyle çırıl çıplak
Uğultulu sesler, tüm vücudumsa sırılsıklam
Bağırsam da duymaz onlar, ışık tutsam olmaz
Koşarak çıkardım inan bi' çıkış yolu bulsam
Hayatın hengamesi binalarımı yıktı
Aklımdaki yangın bütün heveslerimi yaktı
Aşk da biter bi' gün içimde sonlanırsa kaygı
Baygın hafızayla daldım, ömrü fazladan mı saydım?
Ben her denize daldım, her yüzü gülene kandım
Sanki kibrit elimdeyken gidip benzinle yıkandım
Uslanmadım hiçbi' zaman aynı kire bulandım hep
Dört tarafı otoban bi' kaldırımda kaldım

[Nakarat: İmpala]
Çirkin suratlar, gölgeleri üzerinde durur hep
Napıp edip kaç ordan
Gücü yok ruhunun, yoruluyor giderek