[Verse 1: İmpala]
Şehir üstüme yağıyor yine
Basıp üstüme seriyor yere beni
Sana dost değil, düşman buluyor
Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi
Hangi yatak sana çare
Hangi hayal sana daha net
Hangi dudak buna bahane
Hangi sokak senin sahnen
Bana bahset bunu gel!
Kaldın mı tek yoksa sandın mı sen
Bundan kurtulucan hemen
Elin bağlı, vakit erken
Sardın mı sigaranı aç camı biraz hava al
Hayat denen bokun sonuna giderken
Güzel manzaralar görmedi gözler
Bi' felaketin eşiğinde çalıyo' sirenler
Aradığımı bulamadım
Soruyorum ama yine susuyo' bilenler
Gitmek bırakır gönüllеre çelenk
Susmak olur yеni sorunlara sebep
Bakmak sana soğuk sabahlara yelek
Sanki unutmak tüm anıları bi' uçuruma denk
Hatırlamam aklımı kaçırana dek
Fısıldarım sana ama konuşamam pek
Elim kolum bağlı
Bütün ölü sesler oluyorken benim hayatıma background
Kendine dokun, olur her şey sorun
Çıkış yolu yaratırsın ama herkes solur burnundan
Kaçtığım yine benim dokunuyo' kanıma
Ses telim olur gene her sona konu
Senin ağzına laf veren her zarf dolu
Solumdan kalktım yine, benim gelmeyin yanıma
[Nakarat: Ceren Kaan & İmpala]
Şehir üstüme yağıyor yine
Basıp üstüme seriyor yere beni
(Sana dost değil düşman buluyor)
(Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi)
Sana dost değil düşman buluyor
Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi
(Hangi yatak sana çare)
(Hangi hayal sana daha net)

Şehir üstüme yağıyor yine
Basıp üstüme seriyor yere beni
(Sana dost değil düşman buluyor)
(Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi)
Sana dost değil düşman buluyor
Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi
(Hangi yatak sana çare)
(Hangi hayal sana daha net)

[Verse 2: İmpala]
Yüzüyorum bildiğimin tersine doğru
Ben anıların, acıların hepsini boğdum
Yoruldum, zamansa mahallenin tefecisi sanki
Bak yüzüme, borçla doğdum
Seni kandırır şehirdeki her surat
Ama delikanlıdır yüzümdeki her tokat
Beni deli sandılar alışınca her boka
Gelip delik deşik olan ruhuma hep seni sorar
Ama korkma, benim olmasan da olur her şey normal
Bana koymaz, gemi batsa bile boğulurum gerekirse bunu sana
Sormam
Nefesini duysam sarılırım sonra gene korkulara doysam n'olcak
Bu savaşların mağlubu çok ama galibi yok, sanki bi' tünel, çıkışımız olsa
Kurtuluruz sanırım ve sonu karakolsa da
N'olcak ki zaten bu hayat kara borsa
Evimize dönsek, biraz para bulsak
Sonra seni yeni sabahlara soysam
Umutların zaferini bi' kenara koysam
Sığmaz bilemedim ne tarafta dursam
Sağım solum dert, yeni akıllandım oysa
Yenilmezdim asla hayat planıma uysa
Gelir miydin bana çığlıkları duysan
Bırak kalsın benden çaldıkları buysa
Çok da derin değil kazdıkları kuyuysa
Şaşırırsın kaç kere kaybettiğimi saysam
Dünya benim ama her yeri yara
Bi' de sarılayım ona desem her yanı para
Bahçelere kar, bütün çöllere gül
Senin aklına ben, gelip omzuma dayan
[Bridge: İmpala & Ceren Kaan]
Şehir üstüme yağıyor yine, yine, yine
Geliyorlar üzerime

[Nakarat: Ceren Kaan & İmpala]
Şehir üstüme yağıyor yine
Basıp üstüme seriyor yere beni
(Sana dost değil düşman buluyor)
(Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi)
Sana dost değil düşman buluyor
Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi
(Hangi yatak sana çare)
(Hangi hayal sana daha net)

Şehir üstüme yağıyor yine
Basıp üstüme seriyor yere beni
(Sana dost değil düşman buluyor)
(Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi)
Sana dost değil düşman buluyor
Ve öfkeyi palton yapıyor deli gibi
(Hangi yatak sana çare)
(Hangi hayal sana daha net)