İmpala
Sönmez Yangın
Yüreğimde sönmez yangın var
Ne olur beni bırakma
Ölüyordum oysa aşkından
Kurtar beni yar

Boğuluyorum düş çukurunda
Üşüyorum yağmurlarda
Kayboldum seni aramaktan
Koşturdum boş umutlarla

Kaldım içinde bu çıkmazın
Her yeri kan kalbimin hep sızı
Kaldı mı hiç vicdanın ?
Ortasına düştüm hicranın
Kollarının arası girdaptı
Asla dinmedi feryadım
Bana sadece zararsın
Git ne olur sana son fermanım
Ona söyleyin daha fazla beni vurmasın
Gözyaşımı gülerek seyredip durmasın
Tek vasiyetim; ölüme vuslatım
Sonsuz uykuma saniyeler kala bile susmadım

Her yanım yara bere içindeyken bile aklım sende
Uçurumun eşiğine dayanan aşkımız son deminde