[Verse 1:Θύτης]
Δεν πιστεύω σε θεούς και σε διαβόλους
Από μικρός έχω χάσει τη πίστη στους ανθρώπους
Κι έτσι πήρα χαρτί και στυλό για δύο λόγους
Για να τα πω και να τους στείλω σε καρδιολόγους
Μπορεί να βγάζω πέντε φίλε, αλλά δέκα χαλάω
Έχω μπροστά μου το καλάμι αλλά δε καβαλάω
Όπου πατάω πρωταγωνιστώ σε πλάνα στραβά
Κι αν η ζωή είναι πουτάνα φώναζε με νταβά
Μέσ' στην Αθήνα απ'την γενιά με τα κομμένα φτερά
Ποια ανεργία; δε βλέπεις; έχει για όλους δουλειά
Παίζουν χρυσές ευκαιρίες, ληστείες, ναρκωτικά
Ο σατανάς προσλαμβάνει και θέλει νέα παιδιά
Ο χάρος τρίβει τα χέρια του και γελά ειρωνικά
Φαντάσου που φτάσαμε για να γράφω κοινωνικά
Και που να δεις καθαρά; ποιοι είναι αληθινοί;
Είναι οι δρόμοι σκοτεινοί κι έχει ομίχλη πυκνή
Η πόλη νεκροταφείο κι όλος ο κόσμος θρηνεί
Το κράτος κάνει εκπτώσεις κι είναι η ζωή σου φτηνή
Και η πρέζα έχει θερίσει τη γειτονιά που παλιά
Γυρνάγαμε όλη τη μέρα σαν χαμένα κορμιά
Κι αυτό σημαίνει πως έχουν πνιγεί σε μια κουταλιά
Προτού ο θάνατος τους σφίξει σαν αγκαλιά

[Chorus x2]
Κάθε μας βήμα ένα βήμα πιο κοντά στο μνήμα
Κάθε μας βήμα σαν φυσίγγι μέσ' την καραμπίνα
Κι αν πάνω σου στραφεί τότε ο θάνατος
Φαντάζει πιο κοντά κι από Θεσσαλονίκη-Αθήνα
[Verse 2:Λεξ]
Η κοινωνία να φοβάται,η γυναίκα μου είναι έγκυος
Τα πάντα αμφισβητούμενα είναι,φάντασμα στο κέλυφος
Ή έτσι με κοιτάει, δε πρόκειται να συμβεί (τι;)
Τα πάντα θυσιάζονται για μια καλή γραμμή
Μικροαστοί λένε το μηχανάκι μηχανή
Φουσκωτοί βαράν παιδάκια επί πληρωμή (γαμιώλες)
Άμα δεν το ξέρεις θα στο πουν οι παλιοί
Δεν υπάρχει επιστροφή για όποιον ξεπουληθεί
Γι' αυτό φροντίζω όσο υπάρχω να κρατάω ζωντανή
Τη λειτουργία του εγκεφάλου που ονομάζω ψυχή
Σ' ένα Z επάνω τα είκοσι-ένα της g
Μη ρωτάς με το πόσο ρε, δεν έχει τιμή
Στα δεκάξι, παρακαλάν μην πω άλλο τεσσάρι
Ευλογημένοι, ταλαιπωρημένοι ε; μακάρι
Θα φύγει απ'το μπαλκόνι λένε αυτός που δε ρισκάρει
Εγώ θα βάλω το κορίτσι να φιλήσει το ζάρι
Τα πουλιά λεν δεν γαμάνε κι αν δεν έχουν λεφτά
Προβλήματα ενενήντα-εννιά,κάτι κάνω σωστά
Τις ξέρω,δεν προσεύχονται όταν πέφτουνε στα γόνατα
Ήμουν σ' ένα μπαρ, στην Ροτόντα όταν το 'μαθα
Συμπαθούμε προτερήματα, αγαπάμε ελαττώματά
Σε βρώμικες τουαλέτες με εμετούς και περιττώματά
Χορεύουνε Σκά,χορεύω σκατά,μετά αναγνωρίζω αρώματα
Μπερδεύω τα ονόματα
[Chorus x2]
Κάθε μας βήμα ένα βήμα πιο κοντά στο μνήμα
Κάθε μας βήμα σαν φυσίγγι μέσ' την καραμπίνα
Κι αν πάνω σου στραφεί τότε ο θάνατος
Φαντάζει πιο κοντά κι από Θεσσαλονίκη-Αθήνα