[Intro: Filipone]
ΛΕΞ!
Ρε μαλάκα, μ' ακούς, ρε;

[Verse 1: Λεξ]
Το ξέρω, θέλεις τη ζωή μου να φτιάξω
Να κάνω μαγικά, να με ξεπεράσω
Δε θες να μείνω στον άσσο
Μα θέλεις να rapάρω σαν να μην έχω να χάσω
Γουστάρεις να μ' ακούς πεινασμένο
Άφραγκο και ταλαιπωρημένο
Κι όσο μέσα μου εγώ αργοπεθαίνω
Να βγαίνεις και να λες «Τι φτύνει το μαλακισμένο;»
Οι μικροί πίνουν χημείες και αιωρούνται
Με βαραίνουν όταν πάνω μου κρατιούνται
Οι μεγάλοι δε με ξέχασαν, θυμούνται
Με ξέρουν από τόσο δα και κάπως συγκινούνται
Μου λένε «Μην ξεχάσεις την πλατεία» (γιατί;)
Λες και φάγαμε μαζί ταλαιπωρία
Το 'χω έτοιμο, κουφάλες, τι χαμπάρια;
Ένα 2, κολλητά 3 χινάρια
Οι φίλες μου στους δρόμους αυτούς
Τρακάρουνε τους ώμους με τους περαστικούς
Επιλέγουν γκόμενους νευρικούς
Γυρνάν με μαύρα μάτια και γδαρμένους καρπούς
[Chorus: Λεξ]
Ό,τι κι αν κάνω λες γυρίζω στα ίδια
Δεν υπάρχουνε διαμάντια στα συντρίμμια
Λες και μ' ένοιαξαν ποτέ μου τα στολίδια
Μ' αγαπάν και με στηρίζουνε τ' αγρίμια
Όχι γυναίκες μες στα video, ζηλεύεις
Όταν γράφω με χαζεύεις, βάζω trap και χορεύεις
«Αν δε σου βγαίνει», λες, «να μην το παιδεύεις»
Πες κάτι ευχάριστο κι ας μην το πιστεύεις

[Verse 2: Λεξ]
Τα κομμάτια μου είναι κρύα, όπως η κοινωνία
Ένας φράχτης, ένα πήδημα και μιά χειρονομία
Για όλα όσα είπα φοβάμαι καμιά νύχτα
Μη με βρουν μαχαιρωμένο στο προαύλιο του Α.Π.Θ
Κι αν χάσω τη ζωή μου, θα κλάψουν οι δικοί μου
Που θέλουνε ν' ακούνε acapella στο τσαρδί μου
Η πραγματικότητα ντύνει τη μουσική μου
Εξωγήινοι στην ταράτσα μου, σκουπίδια στην αυλή μου
Φρικιά και συμμορίες, φέρμες στις γωνιές
Πορείες κι απεργίες, εκκλησίες και Μεσσίες
Δεν τα βλέπω όλα μαύρα, ποιος σου το 'πε;
Θέλω φως, όχι φακούς από τα ΟΠΚΕ
Βαρεμάρα, γρανίτες και τσιγάρα
Ιούλιος χωρίς μπάλα, καυτός σαν τη Sahara
Όταν δε γράφω είναι τα νεύρα μου σμπαράλια
Μου λες να μην το φτύσω αν δεν τους πάρει τα κεφάλια
Είσαι φευγάτη, ακούς jazz στο κρεβάτι
Και θες να σε ξυπνήσω πριν να γίνουν όλα στάχτη
Την παλεύουμε, 8ωρο στο 8ωρο
Για ένα ζευγάρι Reebok κι ένα κούρεμα στο Φάληρο
[Chorus: Λεξ]
Ό,τι κι αν κάνω λες γυρίζω στα ίδια
Δεν υπάρχουνε διαμάντια στα συντρίμμια
Λες και μ' ένοιαξαν ποτέ μου τα στολίδια
Μ' αγαπάν και με στηρίζουνε τ' αγρίμια
Όχι γυναίκες μες στα video, ζηλεύεις
Όταν γράφω με χαζεύεις, βάζω trap και χορεύεις
«Αν δε σου βγαίνει», λες, «να μην το παιδεύεις»
Πες κάτι ευχάριστο κι ας μην το πιστεύεις

[Bridge: Filipone]
Ρε, τον μαλάκα γαμ-
Μ' ακούς, ρε μαλάκα;

[Verse 3: Filipone]
Είναι άχρηστη η γενιά μου και το ζει στην επανάληψη
Ανεργία με προϋπηρεσία στην κατάσταση
Τσιγάρα και χημεία, άχρηστη πληροφορία
Θέλουμε ένσημα για μέρες που μας φάγανε τα κρύα
Δε γουστάρω να δουλεύω, η δουλειά με αγχώνει
Και κάποιος μου 'χε πει ότι το πνεύμα σκοτώνει
Το punk έχει πεθάνει, αναπαύσου, Carbone
Κι εγώ θα βρω μια 40άρα για να με χαρτζιλικώνει
Για μουσικές, ταινίες και ποιος γάμησε ποια
Θέλουν να μάθουνε τι λέμε στα Ιλίσια ως αργά
Ώρες που παρασέρνομαι και ψάχνω μαντάμ
Με μαλλί ξανθό σαν του Βασίλη Απαμάν
Η πόλη αυτή σε μίσησε μα την αγαπάς
Στα στενά της τριγυρνάς και στα πλακάκια γλιστράς
Στους δρόμους ξεψυχάνε και στους τάφους κασκόλ
Το πέρα-δώθε για το τίποτα, σε θέλω παρών
Απ' τη Μητρόπολη, πιο κάτω, τα χαράματα, το Σαββάτο
Σουρωμένος να φωνάζω «κολλημένος ως τον θάνατο»
«Όλη μέρα», λέει, «θα τρέχεις για να βγει το μεροκάματο»
Κι η αλητεία μου κατάντησε του γέρου μου πια βάσανο
Άμα κάνει πως θα βρέξει, άσ' το να γαμηθεί
Δε μου καίγεται καρφί ο κόσμος αν διαλυθεί
Καταραμένοι ενωμένοι, αδερφέ, να είσαι εκεί
Τι κι αν όλα πάνε στράφι, ξανακάνω μιά αρχή