[Verse 1]
Με αξιοπρέπεια χτυπάμε παντού
Θεσσαλονίκη, Αθήνα, επαρχία, πάντα με ντου
Aldow, φτιάξε μία βόμβα για χάρη του αδελφού
Να ξετυλίξει τις πτυχές του κακού του εαυτού
Αυτό είναι rap, όσοι δεν ξέρουν είν' καιρός να μάθουνε
Η φάση έχει ανάγκη από αλάνια που την ψάχνουνε
Style μες τα πάρκα, αν και λίγοι, μάγκα υπάρχουμε
Μία όαση στην έρημο, κάτι μου λέει τη φτάνουμε
Αυτό είναι rap, βλέπε καλά, δε μας ξες
Βαριές κουβέντες και αλήτικες συμπεριφορές
Νυχτερινές εξορμήσεις, ύποπτες συναναστροφές
Με σταθερές και κλασσικές, πάντα παρέες κακές
Αυτό είναι rap, απλά μπορεί ποτέ πρόχειρα
Φόλα σε έντεχνους rappers και κομματόσκυλα
Αλήτες με τιμάν γιατί το δίνω όπως το ΄δινα
Στην συμπεριφορά και γραμμές που σπάνε κόκαλα

[Chorus]
Από την πρώτη στιγμή ως το τέλος των ημερών
Μόνιμα στη λίστα των σκληροπυρηνικών
Απ' τις καυτές της Σαλονικής, η φωνή των τρελών
Απόδραση απ' την πόλη των χαμένων παιδιών

[Verse 2]
Ο Jumaru σε θέση μάχης, έτοιμος για τα πάντα
Το καπέλο στο κεφάλι μου, Sanshiro Sugata
Οι ανθρώποι μου στο πλάι μου να κάνουν κουμάντα
Ανοιχτοί σε κάθε πρόκληση και αυτό είναι το στάνταρ
Γιατί όσο οι τρελοί παραμένουν μαζί, δεν
Υπάρχει εμπόδιο να μην πατηθεί, δεν
Παίζει ο αντίπαλος να μην ηττηθεί, δεν
Υπάρχει πρόβλημα που να μη λυθεί
Κάθε μέρα περιπέτεια σ' αυτή τη ζωή
Γι΄ αυτό και δένω τα κορδόνια μου σφικτά το πρωί
Όταν το πλάνο λειτουργεί, οι εχθροί γίνονται πιο πολλοί
Και αναγκάζομαι να βλέπω δύο φορές στη στροφή
Τι να λέει; Κρατάμε ακόμα αυτό που αγαπάς
Με τα χέρια λερωμένα μες τον τόπο της πουστιάς
Ακούς τα πράγματα όπως έχουν όταν ακούς εμάς
Και δε το κάνουμε βρε βλάκα για να γίνουμε stars
[Chorus]
Από την πρώτη στιγμή ως το τέλος των ημερών
Μόνιμα στη λίστα των σκληροπυρηνικών
Απ' τις καυτές της Σαλονικής, η φωνή των τρελών
Απόδραση απ' την πόλη των χαμένων παιδιών

[Verse 3]
Μία τζούρα και μπαμ, για τους λάτρεις των εκρήξεων
Άνετος στο θάλαμο των εξομολογήσεων
Οι κληρικοί δε με γουστάρουν λόγω πεποιθήσεων
Και όταν πιάνω τα αρχίδια μου, δε μένουν προ εκπλήξεων
Έχω καλά κρυμμένα τόνους χαρτιά
Μέσα στην κρύπτη με τα πιο σκοτεινά μυστικά
Είδα κομπάρσους να δοκιμάζουν με λάθος κλειδιά
Γι' αυτό γελάω ειρωνικά όταν δεν παν πουθενά
Εγώ δεν κρύβομαι πισ' απ΄το δαχτυλό μου εδώ
Η αποτυχία τους μπορεί να γίνει λόγος να χαρώ
Δεν εμπιστεύομαι κανέναν που να μην αγαπώ
Κι ως την τελευταία ανάσα ξέρω τι εκπροσωπώ
Έχω ανάγκη από το ένα να κερδίσω τα δύο
Έχω γνώσεις στο κεφάλι που δεν πήρα απ΄το σχολείο
Έχω καβάντζες και φωλιές για όταν έρθει το κρύο
Κι έχω μία που δίψα που δε σβήνει ολόκληρο υδραγωγείο

[Chorus]
Από την πρώτη στιγμή ως το τέλος των ημερών
Μόνιμα στη λίστα των σκληροπυρηνικών
Απ' τις καυτές της Σαλονικής, η φωνή των τρελών
Απόδραση απ' την πόλη των χαμένων παιδιών