[Verse 1: Dogo]
Άσε τον πρόλογο, χορεύει ο λόγος στο τετράδιο
Πες μου σήμερα ότι θες γιατί είναι αβέβαιο το αύριο
Μόνο πες τα λίγο σύντομα, ο χρόνος κυλάει γρήγορα
Γάμα τα περιθώρια και ζήσε χωρίς σύνορα
Δώσε αγάπη γύρω σου, αγκάλιασε το ταίρι σου
Η αγάπη είναι στα μάτια, δεν βρίσκεται στην τσέπη σου
Κι όσο μιλάει η καρδία, γάμα τι λεν τα ''πρέπει'' σου
Οι τύψεις σου, τα έτσι σου, οι γύρω καθωσπρέπει σου
Θέλω τα σκυλιά μου, μόνο πιστούς κοντά μου
Στο πάρκο τα σκαλιά μου να καλύψω τα κενά μου
Αν κάτι με έπνιγε χθες, σήμερα δεν έχω την θηλιά μου
Και πετάω μουνιά, όσο την παλεύουν τα φτερά μου
Ανοικτά τα χαρτιά μου, κοιτάω τον χάρο
Στη μέση το μπουκάλι όσο εγώ θα τον σκιτσάρω
Αγγίζω τα όρια μου, το ξημέρωμα μου αναβάλω
Αυθόρμητα πράττω στην τρέλα μου πάνω
Ρισκάρω να αγαπώ και επιλέγω να χάνω
Κι όσο αμφιβάλεις για αυτό ξέρω να σε πάω στο διάολο
Κι αν εύκολα ξεχνάς, κάτι ζητάς μα δε σε πιάνω
Τον πούλο, δεν με νοιάζει και δεν ψήνομαι να μάθω
Γιατί στο κάτω κάτω με τον τρόπο μου ωριμάζω
Μ' είχαν δάσκαλο σε φάσεις και σε άλλες τα 'χα χαμένα
Γιατί αγγίζω ουρανό, τον ήλιο αρπάζω
Κι αν δεν κατάλαβαν, φταίει που δεν κατάλαβα κανέναν
[Verse 2: ΛΕΞ]
Γενιά Χ, ζάντα
Από το τίποτα στα πάντα
Τεχνητή χαρά με των τριάντα, κατάντια
Μόνος, αυτό που δεν κοιτάς λέγεται δρόμος
Κι όμως όταν χαμογελάμε, λάμπει ο κόσμος
Βάζω στόχο, φοβάμαι να το χάσω λες και το 'χω
Το πιο αδύναμο χαρτί μπροστά στο πιο μεγάλο κόλπο
Απ' το χάος εκπέμπω, ο τελευταίος ταπεινός
Ένα πιρούνι ματωμένο παν' στο πιάτο που τρως
''Αδελφούλη, τα κατάφερες'' μου λέει ο ψηλός
Μετά το ύστατο αντίο θα 'ρθει ο συμβολισμός
Ότι έχω γίνει γραφικός μου λέει ο παραγωγός
Μα τι να πω που να μην είπα, ο κόσμος όλος κακός
Είναι η ζωή μας δρομολόγια, στο 'πε και ο κριτικός
Είπα ''Σταμάτα να κατέβω'', δεν μ'ακούει ο οδηγός
Κι έτσι μπήκα σε βαπόρια, αεροπλάνα και τρένα
Κι έχω πατρίδες πολλές γιατί μιλάω ξηγημένα
Άφησα πίσω τους ρουφιάνους να κοιτάν στραβωμένα
Τις γκόμενες τους να βαράν, να βγάζουν απωθημένα
Σε μία στροφή μου να χαθώ γουστάρουνε σαν τον Senna
Ψάχνουν να βρούνε που παρκάρω να μου κόψουν τα φρένα
Είμαι όσα είπα, δύο μάτια που αντίκρισαν το κρύο
Ένας αντικατοπτρισμός σε ένα άδειο ψυγείο
Όσα είπα, δύο μάτια που κοιτάν την μαύρη τρύπα
Μία μανούρα που δεν μπήκα, μία γραμμή που δεν ήπια είμαι