[Verse 1: Toquel]
Μη μου μιλάς, δε νιώθω
Κι όσο αλλάζω με κοιτάνε στραβά
Ακόμη και τα λάθη μου τα έκανα σωστά
Σαφώς και δε θα κάτσω ν' ακούσω τον κάθε γρόθο
Μη με ρωτάς, δεν ξέρω
Δεν έκατσα να σπαταλήσω άδικα τα βράδια μου
Δεν το 'χω, μα αν το θέλεις, ξέρω πώς να σου το φέρω
Κι αν έχεις απορία σου 'πα ρώτησε τα μάτια μου
Μαύρη νύχτα με μισοφέγγαρο
Νύχτες με βρήκανε αδέκαρο
Σ' αγαπάω μα σε μισώ γιατί με ξέχασες
Μα τώρα που σε ξέχασα, ξέχνα το
Ό,τι δε μου κάνει, το διαλύω
Το μόνο που φοβάμαι είναι το ψυχιατρείο
Αλλάζω και κοιτάνε παράξενα κι είν' αστείο
Γιατί νομίζουν πως έπιασα το λαχείο
Όλη η ζωή μου είναι σαν το χιόνι
Όσε με κερδίζεις, τόσο μένεις μόνη
Όσο κι αν νομίζεις πως αυτό δε λιώνει
Τόσο φεύγω γιατί η υπομονή τελειώνει
Κι όσο μένω πίσω και κοιτάνε όλοι
Μη ζητάς, δε θ' αλλάξει κάτι μια συγγνώμη
Πάλι 2 το πρωί κι όπου με πάν' οι δρόμοι
Θέλω λίγο χρόνο ακόμη
[Chorus: Toquel]
Κι είμαι μόνος μου συχνά
Κι όλα γύρω μου θολά
Δεν ελπίζω τώρα πια
Έχεις αλλάξει τόσο που πια δε σ' αναγνωρίζω
Κι εγώ σ' έψαξα αλλά
Δε σε βρήκα πουθενά
Τώρα πλέον είν' αργά
Γιατί μόνη λύση σίγουρα ήταν να σ' αφήσω

[Verse 2: Slogan]
Είναι βράδυ με φίλους περνάω καλά μα στο ποτό μου αναμνήσεις (ναι)
Το άρωμά σου θυμάμαι, Hypnose, με φιλιά με υπνοτίζεις
Σου 'λεγα μην ακούς τις κριτικές, μας ζηλεύουνε, θέλουνε να μας πεθάνουν
Ζούμε γρήγορα, ελεύθεροι νέοι, αυτοί φοβούνται να το κάνουν (φοβούνται)
Και θυμάμαι βόλτες, ψώνια, δρόμοι
Ελλάδα, Ευρώπη, Παρίσι, Ρώμη
Σε χάνω, πού 'σαι; μου λες συγγνώμη
Σ' αγαπώ, θυμάσαι, δεν είσαι μόνη (δεν είσαι μόνη, ναι)
Είναι σκληρή η πόλη, μη ρωτάς τι να φταίει (τι να φταίει;)
Διάλεξα να 'μαι κακός, βλέπεις, οι καλοί πεθαίνουν νέοι (uh huh)
Στον αέρα είμαι χαμένος, τα φτερά μου είναι κουρασμένα
Σε δρόμους κάνω προσγείωση, τα πνευμόνια μου μαυρισμένα
Ψάχνω για να σε βρω
Άραγε ψάχνεις εμένα;
Τόσα ονόματα οδών
Πουθενά δε γράφει εσένα
[Chorus: Toquel]
Κι είμαι μόνος μου συχνά
Κι όλα γύρω μου θολά
Δεν ελπίζω τώρα πια
Έχεις αλλάξει τόσο που πια δε σ' αναγνωρίζω
Κι εγώ σ' έψαξα αλλά
Δε σε βρήκα πουθενά
Τώρα πλέον είν' αργά
Γιατί μόνη λύση σίγουρα ήταν να σ' αφήσω