Soan as alarmas, pero temos un plan
Pra matar a eses corruptos que conforman o clan
Que todos os esforzos non rematen en van
Recargamos o revólver e bang, bang, bang
Non, non, non, descansarán
I é que á nosa fame non a cala un fiscal
Non imos chorar, suplicar, dar marcha atrás
De facelo ben sei que me odiaría cada mañá
Redobles, guillotina, co sangue na retina
Na rúa do perigo coa mirada felina
A ella le gusta la gasolina
Pero só se é pra queimar ao cabrón que discrimina
Niso da represión aínda seguimos no TOP
Non atopan diferenza entre o bloc e a glock Se non deixan opción imos mudar as letras
Polas da lista negra que temos na Death Note

Hai milleiros de partículas en suspensión
Que buscan o colapso pra poder vivir mellor
Cinco metros que cortar na barricada
Catro esquinas coa mirada posta en garda
Tres segundos de conta final
E só dous suspiros con instinto animal
Un dedo firme que dispare certeiro
Corre e aperta o gatillo, non teñas medo

Ninguén pode parar
A fame das mans que producen o pan
Pra McCarthy executar
Falemos de nós, do que nos fai iguais
Que veñan coa mordaza, que veñan como Rambo
Seremos Espartaco na pluma de Trumbo

La tinta en el guió, el vers en la cançó
La màquina dʼescriure llança bales de canó
Lʼelectricitat de la cadira de la mort
És el preu a pagar per lʼalta traïció
Els pensaments poden ser molt perillosos
La llibertat camina per camps fangosos
LʼEstat observa i envia els seus gossos rabiosos
A la cacera dels octubres rojos
Honor i glòria, fervor patriota
Insinua vosté que Amèrica és idiota?
Comité dʼActivitats Antiespanyoles
McCarthy i Llarena calcen les mateixes botes
Ezetaerre con Arnau e o maldito Plan-B
Fillos clandestinos da familia Rosenberg
Cinco metros que cortar na barricada
Catro esquinas coa mirada posta en garda
Tres segundos de conta final
E só dous suspiros con instinto animal
Un dedo firme que dispare certeiro
Corre e aperta o gatillo, non teñas medo

Estribillo

Somos a rabia desa familia que ve que ao seu fillo lle foden a vida
Por escribir o que ve cada día, collendo o seu micro pide xustiza
Tamén o cansazo, a vista perdida, pero na cela non cabe a utopía
Somos ás que non verán vencidas

Estribillo