[Verse 1: Vio]
Ben ben değilim artık
İnan ki bittim
İnan ki hislerim karanlığınla bütünleşti
Bilmediğin caddelerde kaç saat kaç günün geçti?
Anlatırım derdimi kendime kendim üzülmez ki
Kırılmış aynalar var
Ellerim kan ve revan
İçinde hapsolmaya razıyım sen kendine yan
Gerçekler, yalanlar, hissetmek, palavra

[Verse 2: Chef Bi]
"Yeter" demem gerekli; vakit doldu
Gözlerim bir hayalden ibaret bu çocuk yorgun
Ne oldu anne? Söyle
Neden gözlerin doldu?
Fazla karanlık bir masal daha oku ve Güneş doğsun
Ne çabuk geçti zaman
Nerede kaldı babam?
Bi' sorun varsa söyle bi' başkası kaldıramaz
Olmasın artık yalan
Tıkandım karanlıklara
Elinde yoksa söyle dün okuldan kaldı param
Yazmam gerekli daha ne güç var ne de bir sabır
Yukarıya çıkmam gerekli ama kırık bu kanatlarım
İstersem toplarım
Bütün yüzlerden der "Yol yakın."
Orada bir ev var üzgünüm; bende değil anahtarı
Ne yapmam gerekli?
Hayal kırıkları keskin
Kendine gel diyo'lar Şerif
Ne yapsan da sebep değil
Üstün kir
Hayat yer ettiğim bi' boşluktan ibaret Bi
Sonuçlar aynı yaşarken flu, düşerken HD
Düşlemek artık zor nedenler uçuşurken
Gökyüzüm kapkaranlık
Ellerinde büyümüşken
Zor, sen bunu bilemezsin
Tarifsiz bir şekilde anlatmayı denemezsin