OMAR-G/ Is er dan niemand die hier weet waar hij zich begeeft?
Geen revolutie op het beeld, klop in het centrum van u frame
Ja fuck the fame, wij zijn geschift en schizofreen
En vinden het ni vreemd wanneer de middelvinger erecteert
De bas breekt binnen, de sub injecteert
De beat walst op ritmes en mijn rap wordt zwaar verteerd
Rake preekt, de waarheid leeft, te taak verdeeld, geen baas die spreekt
Maar ’t volk dat heerst
Want waar ik leef is ’t altijd feest
En veel gefake, we cut the cake
Dus cut the crap oK?
Wie wilt, doe mee
Mijn klik die weet waarnaar ik streef
’t gaat ni om veel, ma wel om dees
Van cassetes tot tapes, floppy disc en usb
We droppen het op zwarte pek in een dubbel lp
De zoete laatste druppel in een zoute zwarte zee
De laatste slok, het puzzelstuk da net ontbreekt
Ondergronds beweegt
Geen tunnelvisie, nee
Geen vondst maar de nacht want overdag zit het ni mee
Ok ik geef weer, waar ik meer naar toestreef
Leer het van de beste, t’is de klik waardat ik bij leef
Meeschrijf, bijschrijf, blijve schrijven blijkt bijzonder eigenwijs
Het ging van die vrije tijd, over naar de nijverheidskaai
Geboren aan de baai, die mannen liggen Brussel 1000 lekker op de kaart
Kijk, m’n leven was een lijdensweg
Want de route die ik nam, die werd versperd
En het zoeke naar het goede bracht mij woede
Want ik voelde dat het bloedde door de klappen van de roede
Werd versmacht door de doekoe, verward op m’n hoede
Oververmoeiend, koel, koud, kil, gevoelig
M’n nachte werde woelig, dage startten later
De waanzin was m’n toekomst en de waarheid werd m’n kater
En ik verdwaalde als maar vaker, in een fase van extase
Verbazingwekkend werkt het bij het blazen van mijn baren
Haal drie blaren vol, gevuld me verzen en verhalen
Vragen die mezelf en ik, muzikaal late verdwalen
Dus laat mij u verbazen in een bepaalde gang van zaken
We waken over een zone, waar afhakers zich niet wagen
We kraken de code, hakken de mode, plakken de woorden, spelen met noten
De kranke, gestoorde, malafide, eerste-klasse schorem, bodemloze, analoge
Midi-mode flow op focus
Blow m’n opus, en rook dus met een overdosis
Woorlust, m’n hoofd rust nooit dus, welkom in m’n spraakwaterval-
Vallende modus
JAZZ/ Ik droom, de laatste tijd schrijf ik niks meer
Ik schrijf af en toe iets op, maar ik schrijf niks neer
De inkt teert, ik zie meer tekens dan woorden
Soms recht naar het punt, vaak verlies ik het noorden
Verloren tussen keuzes die ik moeilijk zo kan maken
Werk of plezier, wil me plezier ook ver geraken
Staken heeft geen nut meer, bewaak gewoon de lach
Waken als een waakhond, ik ontwaak elke dag
Elke dag opnieuw, dit patroon is niks voor mij
Voor een appel en een ei staan we braaf in de rij
Werken tot ge doodvalt, want da ei da moet ge kopen
Het huren van een huis, want ja, da ei da moet ge koken
Soms lijkt me alles net iets te ver gezocht, ja
Wie heeft dit nu beslist? Wie is er omgekocht?
De keuze is te klein, want wa hebt ge nog te kiezen?
Er valt niks meer te winnen, nee, ge kunt alleen verliezen, sorry

ASTRO/ Dus we blazen het simpel
Zonder ondertitels, toch in elke taal te vinden
Het verbaast u maar het is er
We hebben de metamorfoses ondergaan
Met een dosis hypnose voor wie vatbaar is om ons te geloven
Vertekend zijn de eeuwenoude bijbelse geschriften
We breken hout, maar enkel om het hout op te fikken
Nee we verkiezen geen kostbare pauze om te chillen
Werken als ontspanning staat er op de eerste plaats te vinden
De houding die blijft zelfvertrouwd en simpel
Geen abu-simbel bouwwerken, om na te laten als herinnering
We bouwen aan de wortels van wie down is
Met innovatievere beats, en een tekst die de sound vind
Als een clown geschminkt
Een walter ego als een pantser tegen een te serieuze aanpak van het leven
Want we werken om te feesten
En feesten om het werkten te vergeten
Ja we werken om te feesten
En feesten om het werkten te vergeten