Da Poet
Για Τις Φορές Που Παγώνω (Gia Tis Fores Pou Pagwnw)
Σκοτεινές διαδρομές
Άρρωστη η πραγματικότητα μοιάζει οι άνθρωποι γίνονται οχιές
Μεταλλάσσονται
Στις στοές θα δεις βέρια πιτσιρικάδες να χάνονται
Χέρια βρώμικα που άλλοτε
Σου ξηγούνται σπαθί την επόμενη στιγμή ίσως να σε φερμάρουνε
Ο τόπος αυτός είναι μαγικός
Και εμείς αυτοκαταστροφικά πλάσματα που ζητάμε πιο πολλά συνεχώς
Το παν είναι να είσαι με τους άλλους αληθινός
Όταν οι μάσκες πέφτουνε τα πρόσωπα φαίνονται πια στο φως
Κι υπήρχανε μέρες που ένιωθα κάπως περιττός
Ανάμεσα στους τρελούς λογικός
Όσο κι αν προσπαθείς να δεις εσένα μέσα απ'τα μάτια των άλλων θα πέφτεις έξω διαρκώς
Δεν θα αλλάξεις τον κόσμο
Μπορείς όμως να κάνεις αρκετά για να αλλάξεις λίγο το φόντο
Μεγαλώνεις προσπαθώντας να απαλλαγείς απ'τον πόνο
Είναι το τίμημα που χρόνια και εγώ αδερφέ μου πληρώνω
Για τις φορές που παγώνω
Συμβαίνει καμιά φορά να υπερβαίνεις τα όρια σου για να πετύχεις το στόχο
Όλα είναι πιθανά
Αβοήθητοι ζητάμε την ελπίδα που θα κρατήσει τα πόδια μας στο έδαφος σταθερά
Πριν να προδώσεις κάποιον μπες στη θέση του και σκέψου πως να ένιωθες εσύ πες μου ειλικρινά
Όλα περνάνε
Δεν ζήτησα πολλά το μόνο που ήθελα ήτανε να μ'αγαπάνε
Οι άνθρωποι έχουν τη τάση το καλό που τους έκανες να ξεχνάνε
Όρκους πατάνε
Και χωρίς να το σκεφτούν σε πληγώνουν και σε πονάνε
Ρεφρέν :
Ότι ανεβαίνει ψηλά, πέφτει
Ότι πέφτει, μπορεί να σηκωθεί
Ότι έφυγε μπορεί και να γυρίσει
Μια μέρα, και να σου δώσει ζωή
..........................
Ότι ανεβαίνει ψηλά, πέφτει
Ότι πέφτει, μπορεί να σηκωθεί
Ότι έφυγε μπορεί και να γυρίσει
Μια μέρα, και πάλι από την αρχή